Istota Mszy Świętej

Trzeba pamiętać przede wszystkim o tym, czym jest Msza Święta. W starym rycie jest to jasno określona akcja liturgiczna, jest to Ofiara Pana Jezusa na Krzyżu. W nowej Mszy natomiast, posoborowej jest większy nacisk kładziony na opowiadanie, narrację, kiedy w starej Mszy podkreśla się wejście w akcję, w działanie, Ofiarę Pana Jezusa na Krzyżu. Jest to niebezpieczne, bo jeżeli Mszy Świętej nie pojmuje się jako Ofiary to Msza Święta zmienia się w nabożeństwo protestanckie. Ta Ofiara ma wielkie znaczenie dla całego wszechświata. Kapłan stojąc pod Krzyżem działa „in persona Christi” – „w osobie Chrystusa”. Uczestnictwo nie może więc polegać na tym, że sobie razem pośpiewamy i potańczymy. Nie może być ono tylko czymś zewnętrznym. Polega ono bowiem przede wszystkim na modlitwie, na wchodzenie w mękę Pana Jezusa. Jest to uczestnictwo wewnętrzne, w którym trzeba wzrastać i dojrzewać. Msza Święta to powinno być dla każdego pewne przeżycie duchowe, które ma go napełnić, dać mu siłę do przeżywania z Bogiem każdego dnia. W Mszy Świętej trydenckiej jest większy nacisk na to, co intymne, na moją relację z Panem Bogiem. Nie ma tutaj takiego narzucania pewnych rzeczy, ogólnych norm, ale jest większa swoboda, nacisk na osobiste spotkanie z Bogiem. Potrzeba przy tym śledzić liturgię Mszy Świętej, czy jak to się kiedyś mówiło, „słuchać Mszy”.