Kryzys ten ma swoje źródło w XVIII wieku. Odpowiedzialnym jest za niego masoneria, która systematycznie, od samego początku swojego istnienia, pracowała nad tym, by zniszczyć Kościół katolicki. Papież Klemens XII już 28 kwietnia 1738 r. po raz pierwszy ekskomunikował masonerię. Drugą ekskomunikę wydał Benedykt XIV 18 maja 1751 r. Wiemy, że masoneria reprezentuje określoną religię, że jest antykościołem, ale i tak nie mogę zrozumieć jak to możliwe, że mogą oni spokojnie żyć w taki sposób niszcząc Kościół Chrystusowy. Jak można żyć w takiej nienawiści, takiej złości i to z pokolenia na pokolenie? Jak możliwe jest takie wielowiekowe jej podtrzymywanie? O skali tego zagrożenia może świadczyć to, że od 1821 r. do 1902 r. Kościół wypowiadał się przeciwko masonerii aż dziewięć razy.
Następną przyczyną była rewolucja francuska, która rozlała swoje błędy na Europę, propagując fałszywe hasła: „wolność, równość i braterstwo”. Przyczynił się do tego kryzysu także Napoleon, który uprowadził dwóch papieży, najpierw Piusa VI, który zmarł na wygnaniu i jego następcę Piusa VII, którego kazał aresztować i wywieźć do Francji.
Kolejna przyczyna tego kryzysu związana jest z upadkiem Państwa Kościelnego, który nastąpił w 1870 r. Spowodowany on został oczywiście przez rewolucję wywołaną przez masonów. Chcieli wtedy zniszczyć Kościół do końca, ale oczywiście nie mogło im się to udać. Czy oni nie wiedzą, albo nie chcą wiedzieć, że Pan Jezus powiedział, iż bramy piekielne go nie przemogą?
Walka z Kościołem wciąż trwa, ale zawsze będzie bezskuteczna. Wiemy przecież, podkreślmy to, powtórzmy, że Pan Jezus dał tę gwarancję i Kościół przetrwa, tak czy inaczej. Pius IX, wielki papież, papież, który jest błogosławionym dzięki odwadze Jana Pawła II, pomimo sprzeciwów, wielkich sprzeciwów świata i masońskich środowisk w Kościele, przygotował dobrze Kościół na ten kryzys. Wydał wiele ważnych dokumentów m. in. Syllabus Błędów, który jest dodatkiem do encykliki „Quanta cura”.
Do tego kryzysu przygotowywał Kościół również następny wielki papież, który też potrafił odczytać te znaki czasu, i widział to wszystko, co się działo w Kościele i w świecie – papież Leon XIII. W 1884 r. wydał encyklikę przeciwko masonerii „Humanum genus”. Ustanowił on, między innymi, specjalne modlitwy, które były przez prawie sto lat odmawiane po każdej Mszy Świętej, modlitwy za Kościół, modlitwy do św. Michała Archanioła. Te modlitwy to jest wielki egzorcyzm przeciwko diabłu, przeciwko złu. Potem kolejny wielki papież, św. Pius X, który mocno wystąpił przeciwko modernizmowi, wydał dokumenty na ten temat, przez, co został nazwany papieżem antymodernistycznym. Był to też papież eucharystyczny, papież, który potrafił zauważyć, wyczuć to, co się dzieje w świecie, ocenić prawidłowo te przemiany społeczne, które były kolejną przyczyną kryzysu w Kościele. Chodzi mi, między innymi, o wielką migrację biednych z Europy do Ameryki Łacińskiej, Południowej, Północnej itd.
Pomiędzy modernizmem i Tradycją 